සරන් වචා උපත ලබුවේ ද හැදී වැඩුනේද හොංකොං දේශයේය. ඉන්දියානු, ඉරාන, මැලේ සහ ශ්‍රී ලාංකික සම්භවයක් ඇති 34 හැවිරිදි ඔහු පවසන්නේ චීන නගරය තමාට කිසි දිනෙක තමාගේම කෙනෙකු ලෙස සැලකුවේ නැති බවයි.
ඔහු පවසන්නේ ඔහුට කෙළ ගසා, හිරිහැර කළ අවස්ථාද ඇති බවයි. තමන් පොදු ස්ථානයක වාඩිවීමට පවා දෙවරක් සිතන බවත්, දිනක් තමන් උමන් මාර්ගයක ඇති පොදු බංකුවක වාඩි වීමට සුදානම් වූ විට එහි සිටි අය ඉන් නැගිට ගියේ තම මව් භාෂාවෙන්ම තමන් පිටස්තරයෙකු කරමින් බවයි.
දිනක් ඔහු පාර මැද සිහිසුන්ව සිටි බීමත් කාන්තාවක් දුටුවේය. ඔහු ඇයව ආරක්ෂිත ස්ථානයකට ගෙන ගිය අතර, ඇයට අවශ්‍ය ජලය මිලදී ගැනීම සඳහා වෙළඳසැලකට දිව ගියේය. ඔහු නැවත වෙළඳ සැලෙන් පිටතට පැමිණි විට,ඇය මත්ද්‍රව්‍යවලට ඇබ්බැහි වූවා යැයි සිතූ පොලිසිය, ඇය වෙනුවෙන් පෙනී සිටීමට පෙර, තමන් බිත්තියක් මතට තල්ලු කර මාංචු දැමු බවයි.
ගැටලුව ඔහුගේ සමේ වර්ණය බව ඔහු පවසයි.
"මම හැම විටම හොංකොං මගේ නිවස ලෙස සැලකුවා, නමුත් මට සෑම විටම පිටස්තරයෙකු ලෙස දැනුණා," “ඔබ කුමන තරාතිරමක අයෙකු වුවත් සමේ පැහැය අඳුරු නම් ඔබ ට ලැබෙන පිළිගැනීම වෙනස්ය” සරන් වචා පවසයි.
ලාභ අරමුණුකර නොගත් සංවිධාන සහ ප්‍රජා කණ්ඩායම්, විශේෂයෙන් අඳුරු සමක් සහිත දකුණු හා ගිනිකොනදිග ආසියානුවන් වෙනුවෙන් , අධ්‍යාපනය, රැකියාව සහ නිවාස ලබා දීමේදී වෙනස් කොට සැලකීම පිළිබඳව දීර්ඝ කාලයක් තිස්සේ රජයට පැමිණිලි කර ඇත.
එක්සත් ජාතීන් ඇතුළු ජාත්‍යන්තර සංවිධානවල බලපෑම් මත 2008 දී හොංකොං ජාති විරෝධී නීතියක් පැනවීය. එහෙත් ක්‍රියාකාරීන් පවසන්නේ එය දෝෂ සහිත, අර්ථ රහිත නීති සම්පාදනයක් බවයි.
හොංකොං විශ්ව විද්‍යාලයේ සුළු ජාතීන්ගේ අයිතිවාසිකම් පිළිබඳ පර්යේෂණ කරන නීති මහාචාර්ය පූජා කපායි පැවසුවේ “වාර්ගික වෙනස්කම් කිරීම් හොංකොං තුල පවතින බව අප පැහැදිලිවම දකිනවා "අපි ආසියාවේ ලෝක නගරය විය යුතුයි. නමුත් අපට තියන බාධාව මෙයයි.”
හොංකොං ජාත්‍යන්තර කේන්ද්‍රස්ථානයක් ලෙස ගෝලීය කීර්තියක් ඇත - නමුත් යථාර්ථය නම් එය විශේෂයෙන් වාර්ගිකව සමජාතීය නගරයක් නොවන අතර ජනවාර්ගික චීන ජාතිකයින් ජනගහනයෙන් 96% ක් පමණ වේ.
හොංකොං හි සංක්‍රමණ නීති සමහර කණ්ඩායම්වලට අමානුෂික ලෙස සලකයි. නිදසුනක් වශයෙන්, විදේශීය ගෘහ සේවිකාවන්ට පදිංචිය ලබා ගැනීමට අවසර නැත; 2013 දී ඉතා ප්‍රසිද්ධියට පත් වූ එක් සිද්ධියකදී පිලිපීන ගෘහ සේවිකාවක් පැවසුවේ තමන් වසර 27 ක් නගරයේ සේවය කර තිබුනත් ස්ථිර පදිංචිය අහිමි බවයි.
මේ තත්වය එම ජනකොටස්වල උග්‍ර දරිද්‍රතා තත්වයකට පත්කිරීමට හේතු වී ඇත. රජයෙන් ක්‍රියාත්මක ප්‍රජා වැඩසටහන් ඔවුන්ට හිමිකම් නැති තත්වයක තව තවත් අසීරුවට පත්වෙයි. විශාල වශයෙන් ධනවත් කණ්ඩායම වන්නේ සුදු ජාතිකයින් වන අතර, අනෙකුත් ආසියානුවන් සහ “වෙනත් අය” අසීරු තත්වයකින් හෝ යම් තත්වයක් ඇතිකරගත් අයද සිටී.
පන්ති කාමරයේ අවාසිය
හොංකොං හි පදිංචිය ලබාගෙන තම දරුවන් ඇති දැඩි කරන සුළු ජාතීන්ට - හෝ එහි උපත ලැබූ වචා වැනි අයට - සිතෙන්නේ මුල සිටම තමන්ට පිටස්තරයෙකු ලෙස සලකන බවයි මුළු පද්ධතියම ක්‍රියාත්මක වන්නේ එලෙසිනි.
කැන්ටොනිස් භාෂාවට වඩා ටගාලොග් හෝ උර්දු වැනි චීන නොවන භාෂාවන් කතා කරන සුළුතර දරුවන්ට අධ්‍යාපනයේ ව්‍යුහාත්මක අභියෝග උග්‍ර කරන භාෂා බාධකයකට මුහුණ දිය යුතු වන අතර රැකියා වෙළඳපොළට ඇතුළු වූ වහාම ඔවුන් ට පසුබැසීමට සිදුවෙයි.
2006 සිට 2013 දක්වා රජය විසින් චීන නොවන වෙනත් භාෂා කථාකරන සිසුන් ඇතුළත් කළ දේශීය පාසල් ගණනාවකට අරමුදල් සපයන ලදී . චීන භාෂා ඉගෙනුම් වැඩසටහන් පුළුල් කිරීම මෙන්ම සුළුතර සිසුන්ට නැවුම් අත්දැකීම් අධ්‍යාපන හරහා ලබා දීම මෙම වැඩසටහනේ අරමුණ වූ නමුත්
මෙම වැඩසටහන අන්තර්ජාතික හා දේශීය විවේචනයට ලක් වූ අතර එක්සත් ජාතීන්ගේ කමිටුවක් එය “තථ්‍ය වෙනස්කම් කිරීම” ලෙස හැඳින්වූ අතර එය සුළුතර හා චීන සිසුන් විශාල වශයෙන් වෙනම පාසල්වලට යොමු වන්නට විය. 2014 දී රජය විසින් මෙම වැඩසටහන අත්හිටුවා ඇති අතර,නමුත් “ නිල නොවන ලෙස වෙන් කිරීම” අඛණ්ඩව සිදුවන බව පෙනී යන අතර, පර්යේෂණයන් පෙන්වා දෙන්නේ චීන සිසුන් විශාල වශයෙන් සිටින පාසල්වලට සුළුතර සිසුන්ට ඇතුළත් වීමේ සම්මුඛ සාකච්ඡා ලබා ගැනීම දුෂ්කර වී ඇති බවයි.
ව්‍යවස්ථාදායක සභාවේ පර්යේෂණ කාර්යාලය විසින් මේ වසරේ නිකුත් කරන ලද ලියවිල්ලක පිළිගෙන ඇති පරිදි, “මෙම භාෂා බාධකය (චීන භාෂාව කතා නොකරන ) සිසුන්ට දේශීය අධ්‍යාපන ක්‍රමයට අනුවර්තනය වීමට හා වැඩිදුර අධ්‍යයන හෝ රැකියා සඳහා ඉදිරියට යාමේ අභියෝගයක් විය හැකි බව පිළිගෙන, රජයේ කැපවීම නැවත අවධාරණය කළේය. "රාජ්‍ය අංශයේ පාසල්වල සුදුසුකම් ලත් සියලුම දරුවන්ට අධ්‍යාපනයේ සමාන අවස්ථා සහතික කිරීම."ඔවුන්ගේ තවත් ඉල්ලීමකි.
චීන භාෂාව ඉගැන්වීමේ මූලික භාෂාව වන දේශීය පාසල් සඳහා ඇතුළත් වීමේ සම්මුඛ පරීක්ෂණ වලදී සුළුජාතික ළමයින්ට භාෂාව මාර්ග බාධකයක් වැනිය . කෙසේ වෙතත්, මෙම බාධාව නිසා ඔවුන්ට බාහිර ඉගැන්වීම් ලබා ගත නොහැකි නම් ඔවුන්ට කැන්ටොනිස් හෝ මැන්ඩරින් භාෂාව ඉගෙන ගැනීම වඩාත් අපහසු වේ. එමඟින් චීන ප්‍රවීණතාවය අවශ්‍ය වන රැකියා ඉල්ලුමට ඇති බාධා ඉවත්වෙයි.
"දෙමව්පියන්ට අවශ්‍ය වන්නේ තම දරුවන්ට චීන භාෂාවෙන් මූලික අධ්‍යාපනයක් ලබා ගැනීමයි. නමුත් වාර්ගිකත්වය නිසා සමහර බාලාංශ වලින් චීන භාෂාව ලබාගැනීමට බාධා පවතින බවට වාර්තාවේ.
ළමයින් චීන භාෂාව කතා නොකරන ධනවත් සංක්‍රමණික පවුල් සඳහා, භාෂා බාධකය පහසු නමුත් මිල අධික විසඳුමක් ය. පුද්ගලික ජාත්‍යන්තර පාසල්වල සිසුන්ට ඉංග්‍රීසි කතා කරන හා උගන්වන නමුත් මෙම පාසල් සඳහා වසරකට හොංකොං ඩොලර් 266,000 ක් (ඩොලර් 34,330 ක් පමණ) වැය විය හැකි අතර එය බොහෝ පවුල් සඳහා දැරිය නොහැකි තත්වයකි.
කෙසේ වෙතත් හොංකොං වල පවතින මෙම වර්ගවාදී තත්වය ට එරෙහිව සරන් වචා වැනි තරුණ ප්‍රජාව පෙරමුණගෙන ක්‍රියා කලත් එය කවදා කෙසේ විසඳාගත හැකි දැයි කිව නොහැක.
CNN ඇසුරෙනි
